Naar de zuidpunt van het Lake District

Na alle - vooral steile - verrassingen van gisteren en weer een smakelijk diner bijtijds naar bed.

En wat gebeurt er midden in de nacht? Met een luide bons lazert René uit bed! Vervolgens bleef hij languit op de grond nog een tijdje beteuterd om zich heen kijken voor hij zich realiseerde wat er gebeurd was….Gelukkig niks beschadigd. En dat noemen ze dan een kingsize bed!!

Vanochtend besloten om het vandaag echt wat rustig aan te doen en een rondrit over het zuidelijkste puntje van het Lake District te maken: het schiereiland Furness.

Eerst door het stadje Ulverston met een leuk oud centrum en toen langs de kust. Via weer een smal steil zijweggetje kwamen we op een schapenwei waar een prehistorische Stone Circle moest zijn. En inderdaad na 100m lag achter de struiken een veldje met keurig in een rondje neergelegde keien. Bij terugkomst bij de auto zei René dat hij allerlei vreemde aantrekkingskrachten gevoeld had en maar niet midden in de cirkel was gaan staan….Het enige wat Jenn daarop zei was dat het dan wel jammer was dat als hij dan zou verdwijnen hij de autosleutels in z’n zak had……Nou ja……!

Verder op de rondrit langs een oude watermolen en bij de kust een klein lief kerkje. Voor ons was net de organist naar binnen gegaan. Hoewel hij alleen maar wat aan het oefenen was klonk het heel vredig. Een vriendelijk oud dametje dat met hem meegekomen was wist ons allerlei te vertellen en we kwamen erachter dat het oudste gedeelte uit 1100 was..

Buiten langs de grafstenen stonden bankjes met een prachtig uitzicht op dit deel van de Ierse Zee, de grotendeels droog gevallen Morecambe Bay. Er liepen zelfs een flink stukje van de kust een paar mensen hun hond uit te laten.

Verder via een lange verbindingsdijk naar een vroeger eilandje waar nu allerlei zeilbootjes lagen en door naar de redelijk grote havenstad Barrow-in-Furness waar een kolossale fabriekshal van de plaatselijke scheepswerf bovenuit torende.

Nog ff een dubbele espresso in een strandtentje en daarna naar (weer) een oude in puin geflikkerde abdij. Snel weer wat ‘Japanse’ foto’s geschoten toen Sjors ons belde en we nog ff bijgekletst hebben.

Daarna via een binnendoor weg weer terug naar de ‘Lakes’ waar we in het drukke (vaderdag!) Coniston heel lang moesten wachten op onze ‘shared’ camembert.

Uiteindelijk weer over de steile Hawkshead Hill terug naar ons hotelletje…….