Een dag vol verrassingen….

Gisterenavond weer heerlijk gegeten in Fawlty Towers en vanochtend een steeds kleiner gekozen ontbijtje - tjonge jonge, wat kunnen die Engelsen toch stevig ontbijten….

René had de eerste dag al ontdekt dat ze hier ook kippers (= gerookte bokking) op het ontbijt menu hebben staan. Die had hij jaren geleden ook al eens, nog met zijn ouders op vakantie, gegeten. Maar als hij dat gaat bestellen gaat Jenn ergens anders eten……Dat wordt nog spannend dus.

Vanochtend was het (eindelijk) flink bewolkt en eigenlijk hadden we vandaag helemaal niks gepland, nog een beetje bijkomend van de enerverende eerste week. Aan het ontbijt, met de reisgids en de lokale ‘‘attractions guide’ erbij, toch maar bedacht om eerst een ritje naar Great en Little Langdale te maken en daarna naar de ‘Kookwinkel’ van Windermere te rijden. Dat leek ons wel een leuk alternatief uitstapje, want zoiets hebben we niet in Holland (???, nou ja…)

Langdale is een doodlopende vallei aan de voet van de hoogste pieken van het Lake District, beroemd en berucht bij de vele bergbeklimmers.

Onderweg was het langzaam gaan regenen, dus ff flink oppassen op de bochtige hellingen dat het niet te glad werd. 
Om er te komen was er via Coniston Water eerst een redelijk smal en bochtig weggetje, maar toen we vanuit Great Langdale naar Little Langdale weer terug uit het dal moesten stonden we plots weer voor een heel steil schapen pad (25% met haarspelden en hobbels) waar we, hele stukken in de eerste versnelling, tegenop moesten. Gelukkig geen enkele tegenligger tegengekomen.

Helaas hebben we hier geen foto’s van maar gelukkig stond de GoPro Dashcam aan en hebben we het hele stuk op video. Zodra we thuis zijn gaat dat een heeeeeeel mooi fillempie worden! 

Maar eenmaal ‘beneden’ op het smalle slingerweggetje met aan weerszijden hoge varens en doornstruiken, ja hoor, meerdere keren  tegenliggers. Dus zelfs een paar keer achteruit stekend naar een (ook maar net breed genoeg zijnde) passeer plaats. Er kwam ons zelf een idioot brede camper met een hele rits auto’s erachteraan tegemoet, waarvan wij ons afvroegen waar die in hemels naam naar toe wilde. Er waren maar 2 mogelijkheden: De smalle helling die wij net afkwamen of de steilste pas van Engeland, de Hardknott Pass (die wij toch maar overslaan….) Wat een idioot!!

Dus toen, op steeds normalere wegen, door naar Windermere en direct naar de ‘Kookwinkel’. Dat was weer eens wat anders, een ruim gesorteerd warenhuis met alle kook- en bak spullen die je je maar voor kan stellen. Eerst lekker een dubbele espresso gedronken met een enorme Meringue Pie erbij. Toen op het gemak de hele winkel door en - toe maar- een slacentrifuge en een handige maatbeker gekocht…..

Gezien de drukte die ons op de heen weg tegemoet kwam hadden we al besloten om via de zuidpunt helemaal om het meer heen te rijden terug naar het hotel. In Lakeside op de zuidpunt zagen we een bord naar het Lakeland Motor Museum, dus - doe eens gek - daar naar toe.

Het bleek een alleraardigst museum te zijn met heel veel klassieke - meest Engelse - auto’s, motoren, fietsen en alles wat daar bij hoort. Maar, je raadt het al, geen enkele Alfa. Ik heb nog aangeboden om de onze te kopen maar daar gingen ze helaas niet op in. Het enige was een reclameschild tussen alle andere aan het plafond.

Toen we net weg reden zagen we plotseling om de bocht een oude schoorsteen met een te bezoeken oude fabriek erbij. Het bleek warempel de garenklosjesfabriek - een ‘Bobbin Mill’ - te zijn die Jenn in een van de vele afleveringen van Escape to the Country gezien had.

We hebben daar echt genoten van de bijzonder boeiende rondleiding en weten nu alles over hoe vroeger garenklosjes gemaakt werden: met veel kinderarbeid en door de machines afgerukte vingers in 6 dagen per week van 12 uur: Zo ga je toch anders naar een ouderwets garenklosje kijken……

Nu na weer een heerlijk sissend biertje in de Bar weer ff uitblazen op de kamer….