Toch nog een laatste dag vol verrassingen

Hoewel het begon als een beetje slome dag - we hadden alleen een toeristisch rondritje en een bezoek aan een of andere beeldentuin op de planning staan - werd het toch nog een dag vol verrassingen.

Zo’n laatste dag is altijd wat lastig, met je hoofd al een beetje bij de terugreis en toch nog maar iets leuks verzinnen wordt steeds lastiger….

Maar toch vol goede moed op weg naar het bijzondere plaatsje Eyam, waar een beeldentuin van een plaatselijke kunstenares was. Weliswaar een kleine tuin maar veel verschillende sculpturen en ook fraai aangelegd met mooie planten. Daar lekker rondgelopen en genoten van de rust en stilte.

Het stadje Eyam is vooral bekend omdat daar in 1665 de pest bij toeval was uitgebroken en de bevolking ervoor gekozen had om het dorp hermetisch van de buitenwereld af te sluiten om te voorkomen dat heel Derbyshire besmet zou raken.

De oude kerk bekeken met veel informatie over de dramatische pestuitbraak. Ook heel oude scheefgezakte grafstenen op het kerkhof en zelfs een Keltisch kruis uit de 8e eeuw.

Toen verder over de uitgezette route waarbij we weer over heel verrassende weggetjes kwamen met prachtige uitzichten en uiteindelijk - toch onverwacht - weer aan de voet van de kloof van de Winnats Pass uitkwamen, maar nu van de andere kant.

Eenmaal bovengekomen gelijk weer afgeslagen de steile helling van de Mam Tor op en daarna gelijk steil naar beneden naar Bedale. Daar in de tuin van de Rambler Inn een welverdiende dubbele espresso gedronken - ook nu weer net geen echte Italiaanse smaak, maar altijd beter dan het gewone Engelse slootwater…

Nog te vroeg voor de lunch, dus verder door het mooie Edale dal terug richting ons hotelletje. Jenn bedacht ineens dat ze in een foldertje had gezien dat er een ‘pottery’ gevestigd was bij een tuincentrum in Bamford waar we net doorheen reden. Dus daar gestopt en daar bleek een pottenbakker net aan een dame een cursus potten ‘draaien’ te geven. Heel leuk om te zien - Jenn had dat jaren geleden zelf ook al eens gedaan. De dame, Karen geheten, bakte er niet veel van maar de pottenbakker zelf draaide in no time met veel gemak een fraai kommetje.

We raakten zo aan de praat met Karen en zij vertelde ons daarbij dat de komende dagen een bijzonder festijn gevierd werd in het nabijgelegen Hope, het zogeheten ‘Well Dressing’. Dat bleek een eeuwenoud heidens feest te zijn dat in vrijwel alle dorpjes in Derbyshire aan het begin van de zomer gevierd wordt. Daarbij worden oude waterbronnen - of wat daar nog van over is - fraai versierd met van bloemen en blaadjes voorziene panelen. Vroeger werd daarmee gevierd dat de paar plaatselijke bronnen die er waren toch voldoende water voor de bevolking gaven. Dit ondanks de droge bodem waar het regenwater makkelijk via daar veel voorkomende grotten makkelijk in wegliep.

Helaas was het feest pas in het komende weekend, maar Karen vertelde dat er op dit moment volop aan versiering werd gewerkt. En dat ze wel kon regelen dat we dat nu konden gaan bekijken. Nou, dat leek ons heel leuk, dus ff een belletje naar vriendin Vicky en wij konden van haar dan wel verdere uitleg krijgen. Zo gezegd, zo gedaan dus hup, stukkie terug gereden naar Hope daar naast de kerk het schooltje gevonden waar allerlei vrijwilligers volop bezig waren om allemaal verschillende bloemblaadjes in grote met klei gevulde panelen te steken. Een soort bloemencorso, zeg maar. Al met al een heel leuke verrassende ervaring en weer wat geleerd…

Nu inmiddels toch wel trek gekregen en we bedachten ineens dat we vlakbij de messenwinkel waren waar je zo heerlijk exotisch kon eten, dus hup, ook daar maar gelijk heen gereden en weer een heerlijke lunch genoten.

Nu weer terug ‘op ons nest’ en lekker relaxed weer bijkomen. Net als de vorige dagen hebben we laat geluncht en dus geen behoefte meer om hier nog wat te eten. Dat bevalt ons prima.

Nu nog ff de route voor morgen voorbereiden: dwars door Sheffield en dan via de Humber brug naar Hull…..