Op de laatste dag nog even op visite bij de buurvrouw….

Gisterenavond tijdens en na het diner (eindelijk) flink geregend. Vannacht ook gelijk een stuk koeler op de kamer en zonder veiligheidsgordels nu netjes in bed blijven liggen…

Bij het ontbijt stuurde ‘Basil’ ons bij wijze van grap terug naar de kamer om te wachten tot er op onze deur geklopt zou worden. Wat was nou het geval: Gisteren werd er vlak voor wij naar beneden wilden gaan op onze deur geklopt. Dat bleek onze lange, slome ‘Manuel’ te zijn die kennelijk net was begonnen met dit hotel baantje, om ons tot onze verbazing te melden dat het tijd voor ons ontbijt was. 
Dat was dus ook bij de rest van het wel professionele personeel bekend geworden. De baas zei er gelijk bij dat hij hem maar meteen ‘de zak’ had gegeven. Arme jongen……

Omdat het nog een beetje regende zijn we - ondanks de toch wel forse toegangsprijs - vandaag op het nippertje toch nog maar even bij onze ‘buurvrouw’ langs geweest. Helaas al een tijdje niet meer in levende lijve aanwezig…. Ons hotel staat namelijk pal naast ‘Hill Top’, het vroegere verblijf van de beroemde kinderboekenschrijfster Beatrix Potter. Een klein, maar alleraardigst huisje met allemaal spulletjes in stijl. Beatrix Potter was door de publicatie van haar boeken zo rijk geworden dat zij grote delen van het Lake District in bezit had. Bij haar dood heeft ze dat allemaal nagelaten aan de Engelse ‘Natuurmonumenten’ de National Trust. Dus aan haar hebben we nu het National Park van het Lake District te danken.

Vandaar in de auto gestapt en naar Grasmere gereden, het plaatsje waar René jaren geleden met zijn ouders in een B&B (die van de ‘kippers’…) had vertoefd en de vorige keer met Jennie in het huisje van de dochter van de dichter William Wordsworth. Nu was het stadje ondanks de maandag al weer behoorlijk druk, maar gelukkig konden we de auto precies parkeren voor de Gingerbread bakkerij waar Jenn graag heen wilde. Maar voor dat piepkleine winkeltje stond al een lange rij wachtenden dus eerst maar even een rondje over het daar achter gelegen kerkhof en dezelfde foto als van een paar jaar geleden gemaakt van de grafsteen van dichter William.

Inmiddels was de rij voor het winkeltje aardig geslonken en konden we onze echte Grasmere Gingerbread aanschaffen.

Langs het in een prachtig dal gelegen Thirlmere noordwaarts doorgereden naar de grotere stad Keswick. Was ook daar heel druk, nog even een zijweg in langs het prachtige Derwent Water maar toch maar besloten terug te gaan.

Onderweg in de King’s Head Inn een heerlijke tosti gegeten en weer via Grasmere en Ambleside terug naar het hotel.

Maar voor Hawkshead dook René ineens een zijweggetje in naar Wray Castle dat we eerder vanaf de boot hadden zien liggen. Weer een verrassing!
Het bleek een nog niet zo oud kasteel te zijn uit 1840 maar was toch heel imposant met vooral een prachtige hoge hal en mooie plafonds. Hoewel het ook van de National Trust was, was het gratis, dus konden wij Hollanders ook gewoon naar binnen….

Nu weer terug in Fawlty Towers, vanavond hier ons galgenmaal en dan morgen op naar het Peak District.