Rondje Exmoor

Vandaag al weer vroeg wakker want de gordijntjes waren wel heel dun....

Maar lekker rustig aan gedaan en tegen 9:00 gaan ontbijten. Daar kennis gemaakt met een (ja, echt waar...) Nederlands stel. We hadden hen gisterenavond al in de Pub gezien en bleken dus in dezelfde B&B te zitten.

Na weer een heerlijk full English breakfast op weg voor een relaxte rondrit door Exmoor National Park.

 Meteen goed begonnen door na heel steile (25%) Porlock Hill een heel smal zijweggetje in te schieten dat, nog veeeeel steiler, naar beneden liep naar het schitterende Doone Valley, een smal dal tussen de steile heuvels van Exmoor. Voor Jennie niet zo’n fijn begin dus....    

Beneden gekomen bleken er zelfs mensen te wonen! Eerst het boerendorpje Oare (2 of 3 boerderijen) en daarna het wondermooie Malmshead, met zelfs een pub en nota bene een souvenirwinkeltje annex postkantoor. Maar het allermooiste was de smalle hoge stenen brug die de meeste mensen veel te smal vonden zodat er vlak naast een zgn. ‘voorde’ lag, ofwel een doorwaadbare plek waar je, als tenminste het water laag genoeg stond, net doorheen kon rijden. Lachen dus!

Daarna verder het binnenland in over de Exmoor heuvels waar ook hier weer wilde paarden graasden. Maar ook koeien en schapen liepen hier overal gewoon los...

Via het dorpje Winsford, waar opnieuw een nu onverwachte voorde doorkruist moest worden naar de echt bedoelde voorde bij de middeleeuwse ‘Clapper bridge’ van Tarr Steps. Gelukkig hoefden wij met onze blauwe kaart niet op de veraf gelegen grote parkeerplaats te parkeren maar konden zo naar beneden tot vlak voor de brug/voorde rijden.

We hadden al gezien dat als we nog met de auto heelhuids terug wilden, we beter niet door deze voorde moesten proberen te rijden. Maar aan de overkant kwamen plots 2 auto’s die doodleuk het water in plonsden en hobbeldebobbel veilig aan de overkant kwamen. Maar we hebben het ze toch maar niet nagedaan en zijn bovenop de oever maar een heerlijke bak koffie gaan drinken in de prima Inn.

Daarna weer verder door prachtige met heel oude ‘In de Ban van de Ring’ bomen begroeide rivierdalen naar het plaatsje Dulverton, waar we ff rondgelopen hebben en een overheerlijke tosti gegeten hebben.

Via een andere weg weer terug naar Winsford waar er 5 bruggetjes vlak naast elkaar over hetzelfde riviertje waren. Daarna door naar Dunster waar een groot kasteel op een heuvel boven het mooie dorp met leuke oude huisjes en winkeltjes uit torent.

Ff gewandeld en via het toeristisch Minehead terug naar Porlock. Maar eerst nog even doorgereden naar het aan zee gelegen Porlock Weir, een klein haventje dat bij laag water - dat was het nu - helemaal droogvalt. Maar er is ook een heel oude sluis die wanneer er een groot schip ligt, het haventje kan afsluiten. Zag er heel bijzonder uit...

Nu weer terug op de kamer voor de dagelijkse ‘nazit’ met biertje, chippie, tv, IPad en natuurlijk dit verhaaltje....