Een eiland bij het eiland....

Na heerlijk in ons hemelbed te hebben geslapen op ons gemak naar het ontbijt op het terras.

Daarna weer in de auto gestapt voor een tochtje naar het eiland Sant’ Antioco - het meest zuid westelijke puntje van Sardinië. Onderweg daar naartoe via de mooiste kustweg die we ooit gereden hebben! De zogenaamde ‘Costa del Sud’ met continu op en af met allerlei haarspeldbochten over de kliffen, langs strandjes en vooral een prachtig blauwe zee met heel veel eilandjes. Dit lijkt wel een toeristische reclame, maar het was echt schitterend. Zo mooi zelfs dat we deze route op de terugweg nog een keer gereden hebben...

Via een lange dam en een brug op het eiland aangekomen en doorgereden naar het havenstadje Calasetta waar we nog even over het marktje bij de haven gelopen hebben en een espressootje gedronken hebben.

Bij het wegrijden wilde de auto - net als vanochtend - weer niet in de versnelling. Na veel rukken en trekken, motor af, veel gas ineens: hopla, hij deed het weer.... Het is een echte ‘Joke’ deze Nissan, trekt voor geen meter, schakelt slecht en er rammelt van alles, ondanks de maar 14000 km op de teller.

Via een steeds smaller wordend weggetje een rondje over het eiland gemaakt en weer via de brug terug naar het ‘vasteland’.

Bij terugkomst in Pula eerst - met draaiende motor anders slaat ie weer af - weer wat broodjes gekocht en naar onze ‘suite’ voor een voordelige lunch....

Straks maar even de auto proberen de starten, anders moeten we de verhuurder maar bellen. Maar nu eerst weer ff naar het strandje...