On the road - het eerste deel van de Wild Atlantic Way

Hoera, echt Iers weer: regen, regen en, je raadt het al: regen. Maar dan wordt wel de auto (nou ja.....) gelijk weer schoon gewassen nadat we gisteren op een onverhard geitenpaadje met kuilen en plassen verzeild geraakt waren.

Gisteren in Cork aan het eind van de middag nog even het (heel drukke) centrum ingereden. Er zat namelijk een waardebon voor de Ierse soort Bijenkorf in ons kamerarrangement en dat wilde Jenn als echte Hollander natuurlijk niet laten lopen..... Ook nog ff langs de beroemde ‘English Market’ getippeld, een oude overdekte markthal die nog volop in bedrijf is. Viel een beetje tegen.....

Vervolgens in de avondspits - tjeempie, wat een hoop Ieren tegelijk op weg naar huis.... - na een klein uurtje over 2 km weer terug in het hotel

Na ons vooraf bestelde diner bijtijds naar de kamer en heerlijk vroeg gaan snurken.

Vandaag dus redelijk vroeg op en genoten van ons eerste ‘full Irish breakfast’, maar Jenn zonder de gebruikelijke black en white pudding (bloedworst en een soort balkenbrij.....)

Voor negenen al on the road en (weer) via Kinsale de route van de Wild Atlantic Way opgepikt. Heerlijk heuvel op, heuvel af, door schitterend groen landschap met al volop gele brem in de berm, langs ruige kusten met wilde golven, leuke dorpjes met de typische veelkleurige huisjes en winkeltjes. Wat kan de regen ons dan nog deren....?

Omdat het echte toeristenseizoen hier eigenlijk pas na Pasen begint is het heerlijk rustig, nog geen toeristen en dus geen kip op de weg. Nadeel alleen dat niet alles al open is. Maar toch halverwege een fraaie ‘Best Pub of Ireland’ gevonden in het kleine afgelegen dorpje Castletownshend. Heerlijk koffie gedronken: echte espresso en cappuccino dus maar gelijk twee genomen.

Onderweg nog een fotoshoot bij een Ierse hunebed genaamd The Altar met een woeste zee en rotskusten op de achtergrond.

Daarna door naar de uiterst zuidwestelijke punt van Ierland: Mizen Head. Daar hadden we al lang naar uitgekeken. Schitterende route door ruig landschap en langs steile kusten, maar helaas, het werd wel steeds mistiger en uiteindelijk bleek er een dichte grijze deken over de kaap te hangen. Daar uiteindelijk door de dichte mist aangekomen bleek, toen we goed ingepakt met regenjassen aan en regenhoedjes op, dus welgemutst in de zeikregen op pad gingen, het hek naar de beroemde spectaculaire loopbrug naar de vuurtoren met 5 hangsloten potjedicht !!! Hebben wij weer.....

Toen maar op ons gemak door het weer schitterende landschap naar ons hotel in Bantry gereden.

Mooie ruime kamer met ‘harbour view’, eerst in de bar een Seafood Chowder en Fishcakes met Chips gegeten, Jenn ligt nu al in het zwembad terwijl ik met een biertje erbij dit verhaaltje schrijf.

Wordt vervolgd.....